وال مش

سیستم وال مش که طبق تعریف پیوست ششم استاندارد 2800 به مسلح کردن دیوار با شبکه الیاف معروف است، یک روش مهاری برای اجزای غیرسازه‌ایست که منجر به کنترل، مهار و یکپارچگی دیوار در برابر آسیب‌های وارده از ارتعاشات و جا‌به‌جایی‌های ناشی از نیروی‌های جانبی نظیر زلزله و بادهای شدید و ‌هم‌چنین جلوگیری از خسارت‌های ناشی از آن‌ها می‌پردازد.

اجزای اصلی سیستم وال مش‌ عبارتند از مش فایبرگلاس، پلاسترسیمانی، پلاستر گچی اسپایک و انکر وال مش، پروفیل نبشی و چسب اپوکسی.

از مزایای سیستم وال مش قابلیت اجرای آن بر روی انواع تیغه چینی و دیوار چینی از جمله دیوارهای بلوک آجری، بلوک سیمانی، بلوک هبلکس و بلوک سفالی می‌باشد.

سیستم وال مش یک روش مسلح کردن دیوار با شبکه الیاف با رویکرد FRCM طبق آیین نامه ACI-549 است که مورد تایید نظام مهندسی می‌باشد و در پیوست ششم آیین نامه 2800، ضابطه 819، ضابطه 714 مورد بررسی قرار گرفته است.

سیستم وال مش همانند دیگر طرح‌های عمرانی نیازمند طراحی اصولی است. چرا که طراحی دقیق وال مش از جوانب متعددی مانند انتخاب متریال، ابعاد و مشخصات مکانیکی، جزئیات نوارهای توری و مش فایبرگلاس و دیگر عناصر مهاری باید مورد توجه قرار گیرد. طراحی سیستم مهاری وال مش از طریق تیم تخصصی انجام می‌شود که با توجه به شرایط، نوع و محل اجرای پروژه بهترین متریال برای ساخت وال مش انتخاب می‌گردد که منجر به افزایش عملکرد و کارایی آن و کاهش هزینه‌های اجایی می‌گردد.

سیستم مهاری وال مش به علت حذف اتصالات و دیتیل‌های اجرایی پیچیده مانند وادارهای قائم و تیرک‌های افقی، قابلیت اجرا بدون تخریب بروی دیوارهای ساختمان در حال اجرا یا قدیمی، وزن سبک، نصب سریع و آسان و هم‌چنین کاهش قابل توجه هزینه‌های اجرایی بر سیستم وال پست‌های فلزی و مرسوم ارجحیت دارد.

طبق پیوست ششم استاندارد 2800، برای پلاستر سیمانی از مش AR-Glass و برای پلاستر گچی از توری شیشه E-Glass استفاده می‌شود.

از جمله عواملی که برای برآورد هزینه اجرای وال مش باید در نظر گرفته شوند، شامل مش فایبرگلاس، کیفیت و گرماژ مورد استفاده، نوع پلاستر مصرفی و تعداد نبشی‌های بکار رفته، مقدار چسب و رزین اپوکسی مورد نیاز، متراژ کار، محل اجرای پروژه و دستمزد پیمانکار و نیروی اجرایی می‌باشند.